Czym jest system sygnalizacji pożarowej?
System Sygnalizacji Pożarowej (SSP) to zestaw urządzeń, których konfiguracja jest dostosowana przez projektanta do charakterystyki chronionego budynku, sposobu jego użytkowania oraz możliwych zagrożeń związanych z wystąpieniem pożaru. Projekt SSP uwzględnia takie elementy jak rodzaj zagrożenia, sposób użytkowania budynku, liczba osób przebywających w obiekcie oraz procesy technologiczne.
Do czego służy system sygnalizacji pożarowej?
System Sygnalizacji Pożaru (SSP) ma na celu szybkie wykrycie wczesnych oznak pożaru, co pozwala na natychmiastowe podjęcie odpowiednich działań w celu minimalizacji ryzyka. Dzięki wczesnej detekcji pożaru, system umożliwia szybsze podjęcie decyzji o ewakuacji i aktywacji urządzeń ochrony przeciwpożarowej.
Zakresem ochrony obejmuje się budynki lub ich części obejmuje się budynki uwzględnione w przepisach ochrony ppoż., wymogów stawianych przez ubezpieczyciela lub być efektem uzgodnień zainteresowanych stron przy rozważeniu:
- prawdopodobieństwa rozprzestrzenianiu się pożaru wewnątrz pomieszczenia,
- prawdopodobieństwa powstania pożaru,
- prawdopodobieństwa rozprzestrzeniania się pożaru poza pomieszczeniem,
- konsekwencji pożaru (w tym prawdopodobieństwa wystąpienia ofiar śmiertelnych, uszczerbku zdrowia osób przebywających na terenie obiektu, utraty mienia oraz ryzyka wyrządzenia szkód w środowisku),
- istnienia innych metod ochrony przeciwpożarowej.
Jaki jest zakres ochrony budynku przez system sygnalizacji pożarowej?
System sygnalizacji pożarowej powinien zostać zaprojektowany w oparciu o obowiązujące przepisy przeciwpożarowe, a także zasady wiedzy technicznej. Standard projektowy umożliwia przyjęcie następujących wariantów ochrony:
- Ochrona całkowita – charakteryzująca się objęciem wszystkich przestrzeni występujących w budynku z wyjątkiem tych, które zgodnie za wyjątkiem budynków, które nie wymagają wyposażenia w system sygnalizacji pożarowej,
- Ochrona strefowa – ochrona jednej lub kilku wybranych stref pożarowych w budynku. W ramach tej ochrony ochroną obejmuje się części budynku najbardziej zagrożone w kontekście wystąpienia ewentualnego pożaru. Granice ochrony strefowej wytyczają granice strefy pożarowej. W obrębie tych granic ochrona powinna być
- Ochrona dróg ewakuacyjnych – ochrona mająca na celu bezpieczne korzystanie z dróg ewakuacyjnych przez użytkowników obiektu zanim zostaną zablokowane przez ogień lub dym.
- Ochrona miejscowa – zastosowanie środków zapewniających wyższy stopień ochrony niż w pozostałych przestrzeniach i pomieszczeniach strefy. Ochrona miejscową obejmuje się przestrzenie nie wchodzące w skład dróg ewakuacyjnych.
- Ochrona wyposażenia – Ochrona wybranych maszyn lub urządzeń poprzez zastosowanie czujek montowanych wewnątrz wyposażenia technicznego.
- Ochrona nieautomatyczna – Rodzaj ochrony obiektu/strefy pożarowej opierający się na ręcznych ostrzegaczach pożarowych. Ogłoszenie alarmu pożarowego oraz jego transmisję realizuje się poprzez ręczne wciśnięcie przycisków ulokowanych w chronionym obiekcie/strefie pożarowej. W tym rozwiązaniu, należy jednak przewidzieć montaż detektora automatycznego w pobliżu centrali sygnalizacji pożarowej.
Gdzie zgodnie z przepisami konieczne jest stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami przeciwpożarowymi system sygnalizacji pożarowej powinien zostać zastosowany w:
- budynkach handlowych lub wystawowych: jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2, wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy po- żarowej powyżej 2 500 m2;
- teatrach o liczbie miejsc powyżej 300;
- kinach o liczbie miejsc powyżej 600;
- budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300;
- salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500;
- szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych oraz w sanatoriach — o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
- szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
- domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
- zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
- budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
- budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
- budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
- archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
- muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
- ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
- centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000—10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
- garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną;
- stacjach metra i stacjach kolei podziemnych;
- dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
- bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2,
- bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.1
